Ümraniye escort dar sokaklarında akşam vakti rüzgâr hep biraz daha serin eserdi. Sokak lambalarının titrek ışıkları kaldırımlara düşerken, kalabalığın arasından hızlı adımlarla yürüyen genç bir kadın vardı: Elif. Yirmi üç yaşındaydı ama omuzlarındaki yük, belki kırk yılın yorgunluğunu taşırdı. Hayat ona kolay davranmamıştı; o da hayata karşı hep tek başına durmuştu.
Elif, geçimini sağlamak için istemediği bir yola sürüklenmişti. Hayat kadını olarak çalışıyordu; bunu ne gururla ne de isteyerek yapıyordu. Ancak başka evli bir seçeneği kalmadığını düşündüğü gün, bu karanlık koridora adım atmıştı. Bir zamanlar üniversite hayalleri kuran, kitaplarla dolu bir oda isteyen o genç kız, şimdi Ümraniye escort gece sokaklarında ayakta kalmaya çalışıyordu.
Sokakların dili sertti. İnsanların bakışları, fısıldaşmaları, yargıları… Bazen yağmurdan çok daha ağır gelirdi üzerine. Yine de Elif’in içinde küçük ama inatçı bir umut kıvılcımı vardı. Her gece eve döndüğünde aynanın karşısında uzun süre sessizce durur, kendine şöyle fısıldardı: “Bir gün buradan çıkacağım. Bir gün hayatım değişecek.”
Kaldığı küçük apartman dairesi eskiydi; duvarlarda rutubet izleri, camlarda ince bir buğu… Yine de Elif için bir sığınaktı. O gece eve döndüğünde yorgun adımlarla içeri girdi, montunu çıkarıp sandalyeye attı. Küçük milf masanın üzerine koyduğu defteri açtı. Her gece bir şeyler yazardı. Bazen bir cümle, bazen bir hikâye, bazen sadece içini döken birkaç satır… Yazmak, onu hayata bağlayan tek şeydi.
Ağzından Çıkarmayan
Bir gün sokakta müşterilerini beklerken yanına yaşlı bir kadın yaklaştı. Kısa boylu, tonton, yüzü yorgun ama gözleri merhametle dolu biriydi. Kadın ona sıcak bir çay uzatarak, “Evladım, üşümüşsündür,” dedi. Bu küçücük iyilik, Elif’in kalbine uzun zamandır unutulmuş bir sıcaklık düşürdü. İnsanlardan hep kötülük görmeye alışmış biri için, böyle bir an mucize gibiydi.
Kadınla sohbet etmeye başladılar. Yaşlı kadın, yakınlarda gönüllü çalıştığı bir kadın dayanışma merkezinden bahsetti. “Belki senin de hayatını değiştirecek bir kapı olur,” diye ekledi.
Elif, yıllardır hissetmediği bir şey hissetti: Güven.
Ertesi gün merkeze gitti. İçeri adım attığında onu karşılayan güler yüzlü genç kadınlar, sıcak bir çay, temiz bir oda kokusu ve yargısız sözler Elif’i şaşırttı. Ona eğitim imkânlarından, psikolojik destekten ve iş programlarından bahsettiler.
Bir yanıt yazın