Kartal escort rüzgârı, denizden sert esiyor, tuz kokusunu dar sokakların arasına taşıyordu. Hava soğuktu; sokak lambalarının altındaki su birikintileri bile titriyordu.
Merve, ellerini montunun ceplerine sokmuş, başını önüne eğmişti. Her gece aynı yollardan geçiyor, aynı sessizlikte kayboluyordu. Geceler uzun, sabahlar uzak geliyordu ona.
Merve yirmi yaşındaydı. Ama yaşadığı hayat onu erken yaşlandırmıştı. Kartal vip escort arka sokaklarında, nemli bir evde annesiyle birlikte büyümüştü. Babası yıllar önce gitmişti, bir daha da dönmemişti.
Annesi temizlik işlerine giderek geçimlerini sağlamaya çalışmış, ama hastalanınca her şey bir anda değişmişti.
Kira, ilaç, borç… Hayat, Merve’ye ağır gelmeye başlamıştı. Önce bir kafede çalıştı, sonra bir mağazada. Ama aldığı para, ne eve, ne de annesinin ilaçlarına yetiyordu.
Bir akşam sahilde otururken yanına yaşlı bir kadın geldi. Kadın sigarasını yaktı, gözlerini denize dikti.
“Hayat bazen insanı istemediği yollara iter kızım,” dedi.
O cümle, Merve’nin aklından hiç çıkmadı.
Bir süre direndi, iş aradı, yalvardı… Ama çaresizlik, sessizce onu karanlığa sürükledi.
Kartal escort geceleri artık onun evi olmuştu.
Soğuk kaldırımlar, sarı ışıklı sokak lambaları, bazen geçen arabaların kısa bakışları…
Merve her sabah eve döndüğünde aynaya bakıyor, kendi yüzünü tanıyamıyordu.
“Bu ben değilim,” diyordu sessizce.
Ama başka seçeneği olmadığını da biliyordu.
Bir sabah gün doğmadan deniz kenarına indi. Gri dalgalar kıyıya vuruyordu. Uzakta bir balıkçı ağlarını toplarken ona baktı.
“Kızım,” dedi, “deniz bazen kirli görünür ama içinde hâlâ yaşam vardır.”
O söz, Merve’nin içinde bir şeyleri uyandırdı.
Belki hâlâ bir şansı vardı.
Bir yanıt yazın