
Zeynep, 29 yaşındaydı. Kartal escort dar sokaklarında yürürken etrafındaki insanlar onu fark etmiyordu. O da bunu tercih ediyordu aslında; görünmez olmak, kimsenin dikkatini çekmemek onun için en güvenli yoldu. Sabahları, denize yakın küçük bir kafede bulaşıkçı olarak çalışıyor, akşamları ise sokakların karanlığına karışıyordu.
Zeynep, aslen Erzurum’un küçük bir kasabasından gelmişti. Küçük yaşlarda ailesini kaybetmiş, hayatın sikiş acı gerçekleriyle çok erken tanışmıştı. Okumak istemiş, hayalleri vardı ama hayatın zorlukları onu başka yollara sürüklemişti. İstanbul’a geldiğinde Kartal’da kalacak yeri olmayan, işsiz bir genç kızdı.
Başlangıçta gündüzleri temizlik işleri yapıyor, akşamları ise yaşadığı küçük odada hayallerini yazmaya çalışıyordu. Ancak zamanla işler değişti. İş bulmak zorlaştı, kalacak yer sıkıntısı büyüdü. Bir gece, Kartal escort sahilinde bir bankta yalnız başına otururken tanıştığı bir kadın ona yardım teklif etti. Kadın dayanışma merkezine götürdü onu.
Zeynep o merkezde hayatında ilk kez kendisini güvende hissetti. Orada, başka zorluklar yaşamış kadınlarla birlikte olmak ona güç verdi. Danışmanlık aldı, meslek kurslarına katıldı. Yaklaşık bir yıl sonra küçük bir kahve dükkanında barista olarak işe başladı. Hayatını yavaş yavaş toparlıyordu.
Her sabah sahilde yürüyüş yapmayı alışkanlık haline getirdi. Deniz ona umut veriyordu. Zeynep artık sadece seks var olmakla kalmıyor, hayatını yeniden kuruyordu. Geçmişindeki acılar hala yanında olsa da, onları geride bırakmaya kararlıydı.
Bir gün, denize bakarken kendi kendine fısıldadı:
“Yaşamak zor, ama vazgeçmek daha zor. Ben vazgeçmedim.”